ای سر زلف تو لیلی و جهانی مجنون

خسروان شکر شیرین سخنت را فرهاد

خال زنگیت سیاهیست بغایت مقبل

سر موئیست میان تو ولی یکسر موی

از میان تو هر آن نکته که صورت بستم

کاف و نون پیش من آنست که خود ممکن نیست

چشم خونخوار تو چون تشنه بخون دل ماست

چون فغان من دلسوخته از گردونست

هست یاقوت تو چون گفتهٔ خواجو شیرین