به من رسید نوید وصال دلداران

چه نکهتست مگر بر گذار باد بهار

به حق صحبت و یاری که چون شوم در خاک

چو رفت آب رخم در سر وفاداری

ترا که بر سر سنجاب خفته ئی چه خبر

ز نرگس تو طبیبان اگر شوند آگاه

چنین که بادهٔ دوشین مرا ز خویش ببرد

کسیکه مست بمیرد بقول مفتی عشق

چگونه خواب برد ساکنان هودج را

مجال نیست که در شب کسی برآرد سر

دل ار چه روی سپردی بطره اش خواجو