یا روضهٔ خلدست که رضوان من آنجاست

گوئیکه مگر یوسف کنعان من آنجاست

آری چکنم چون شکرستان من آنجاست

درد من از آنست که درمان من آنجاست

آنجا که سراپردهٔ سلطان من آنجاست

گل را چه محل چونکه گلستان من آنجاست

امروز که آن سرو خرامان من آنجاست

هرجا که توئی گلشن و بستان من آنجاست

کان نرگس مست و گل خندان من آنجاست

زینجا که منم میل دل و جان من آنجاست

زیرا که مقام دل حیران من آنجاست