و اعتماد از دو جهان بر کرم او کردیم

تا تیمم بغبار قدم او کردیم

ما دوای دل غمگین بغم او کردیم

ز آنکه عادت بعنا و الم او کردیم

گوئیا عقد لسان قلم او کردیم

گر چه جان در سر جور و ستم او کردیم

که فقیریم و طمع در درم او کردیم

جان بدادیم و تمنای دم او کردیم

که چه فریاد بپای علم او کردیم

خاک روب سر کوی خدم او کردیم

ای بسا ناله که بر زیر و بم او کردیم