ما دلی ایثار او کردیم و جانی یافتیم

چون نظر کردیم در بستان بیاد قامتش

با خیال عارض گلرنگ و قد سرکشش

گر چه چون عنقا به قاف عشق کردیم آشیان

ترک عالم گیر و عالمگیر شو زیرا که ما

در جهان بی نشانی تا نیاوردیم روی

سالها کردیم قطع وادی عشقش ولیک

ما نه از چشم گران خواب تو بیماریم و بس

در گلستان غم عشق تو از خوناب چشم

چون بیاد تیغ مژگان تو بگشودیم چشم