این چه بادست کزو بوی شما می شنوم

مرغ خوش خوان که کند شرح گلستان تکرار

از سهی سرو که در راستیش همتا نیست

پیش گیسوی شما راست نمی آرم گفت

چشم آهو که کند صید پلنگ اندازان

شرح آن نکته که هاروت کند تفسیرش

نافهٔ مشک تتاری که ز چین می خیزد

آن سوادی که بود نسخهٔ آن در ظلمات

حال خواجو که پریشان تر ازو ممکن نیست