چو جان فدای تو کردم چه غم ز خنجر و تیرم

گرم بتیغ برانی کجا روم که اسیرم

من شکسته بگردش کجا رسم که فقیرم

ولی عجب که خیالت نمی رود ز ضمیرم

چو صبح پرده برافکن که پیش روی تو میرم

که از دو کون گزیرست و از تو نیست گزیرم

نوای نالهٔ زارم ادای نغمهٔ زیرم

چنانکه گاه لطایف بعهد خویش نظیرم

نوای نغمهٔ بلبل شنو بجای صریرم

چو از تو صبر ندارم چگونه ترک تو گیرم

بیان عشق حقیقی بود نوای صفیرم