وقتست کز ورای سراپردهٔ عدم

دریا فکنده ذیل بغلتاق فستقی

از کلک نقشبند قضا در تحیرم

آثار صنع بین که بتاثیر نامیه

صحن چمن ز زمزمهٔ بلبل سحر

از آب چشمه تیره شود چشمهٔ حیات

جعد بنفشه بین ز نسیم سحرگهی

گر در چمن بخنده درآید گل در روی

نرگس چو شوخ دیدگی از سر نمینهد

بیچاره لاله هست دلش در میان خون

بر سرو سوسن از چه زبان می کند دراز

خواجو چو سرو تا نکنی پیشه راستی

بخرام سوی باغ که چون لعل دلبران

و اطراف بوستان شده از سبزه و بهار

بر یاد بزم آصف جمشید مرتبت