شب رحیل ز افغان خستگان مراحل

مکش زمام شتر ساربان که دلشدگان را

سرشک دیده که می رانم از پی تو مرانش

تنم مقیم مقامست و جان بمرحله عازم

به خامه هر که نویسد فراق نامهٔ ما را

نسیم روضهٔ خلدست یا شمیم احبا

بسا که در غم عشق تو ابن مقلهٔ چشمم

سرم بنعل سمندت متوجست و تو فارغ

اگرنه با تو نشینم مرا ز عشق چه باقی

زبان خامه قلم گشت در بیان جدائی

سزد که دست بشویند از آب چشم تو خواجو