کانرا که حال هست چه حاجت بود بقال

نقشی بدین جمال و جمالی بدین کمال

عارف کمال بیند و اهل نظر جمال

کز راه شرع خون حرامی بود حلال

چون تن به جان و تشنه به سرچشمهٔ زلال

اندیشه کی کنند ز مرغ شکسته بال

گر جز جمال روی تو بینم زهی خیال

دوری گمان مبر که بود مانع وصال

وصل در جدائی و هجران در اتصال