بسوز سینه رسند اهل دل بذوق سماع

حدیث سوز درون از زبان نی بشنو

بچشم آهوی لیلی نظر کن مجنون

برو طبیب و صداعم مده که مخمورم

بیا و جام عقارم بده که تا بودم

چگونه از خط حکم تو سر بگردانم

شدی و بیتو بهر شارعی که بگذشتم

به روشنی نتوان بار بر شتر بستن

برقعه ئی دل ما شاد کن که در غم تو

مرا از آنچه که گیرد حرامی از پس و پیش

بمهد خاک برد با تو دوستی خواجو