رقم ز غالیه بر طرف لاله زار مکش

به خون دیدهٔ ما ساعد نگارین را

بقصد کشتن ما خنجر جفا و ستم

ز بار خاطرم ای ساربان تصور کن

چو نیست پای برون رفتنم ز منزل دوست

چو از رخش گل صد برگ می توان چیدن

مدام چون ز می عشق مست و مدهوشی

گرت ز غیرت بلبل خبر بود چو صبا

بروزگار توان یافت کام دل خواجو