قلم گرفتم و می خواستم که بر طومار

برآمد از جگرم دود آه و آتش دل

امید بود که کاری برآید از دستم

اگر چه باد بود پیش ما حکایت تو

کدام یار که او بلبل سحر خوانرا

ز دور چرخ فتادم بمنزلی که صبا

خیال روی نگارین آن صنم هر دم

دلم به سایهٔ دیوار او بود مائل

میان او بکنارت کجا رسد خواجو