نظر بقربت یارست نی بقرب دیار

تفاوتی نکند از دنو و بعد مزار

ز حد گذشت و بپایان نمی رسد طومار

که روز و شب سبق عشق می کند تکرار

زدند بر در دل حلقهٔ در خمار

کنار گل نبری گر کنی کناره ز خار

اگر ز هجر بسوزی بساز و وصل انگار

بحکم آنکه روان می رود درین بازار

که پشت بر دو جهان کرد و روی بر دیوار