کدام جان که ز غم در فغان نمی آید

دو دیده ناز ده برهم روان نمی آید

که یادم از سمن و ارغوان نمی آید

ولی ز آتش دل بر زبان نمی آید

که هیچ تخته از آن بر کران نمی آید

که آب زندگیش در دهان نمی آید

ز من مپرس که آن در بیان نمی آید

براستان که به چشمم چنان نمی آید

که از فضول کمر در میان نمی آید