که دلش هر نفس از شوق بپرواز آید

باز ناید وگر آید ز سر ناز آید

هم دل خسته مگر محرم این راز آید

جان من نعره زنان پیش رهش باز آید

خنک آن باد که از جانب شیراز آید

چاره نبود زر اگر در دهن گاز آید

سرو کوتاه کند دست و سرافراز آید

بجز از ناله شبگیر که دمساز آید

جان من با سگ کوی تو به آواز آید

ساز بی ضرب محالست که بر ساز آید

که درین فصل کسی از گل و می باز آید ؟