من مستم و دل خراب جان تشنه و ساغر آب

ای سام تو بر سحر وی شور تو در شکر

برمشک مزن گره برآب مکش ز ره

در بر رخ ما مبند بر گریهٔ ما مخند

من بنده ام و تو شاه من ابر سیه تو ماه

ای فتنهٔ صبح خیز! آمد گه صبح، خیز!

آمد گه طوف و گشت بخرام بسوی دشت

عطار چمن صباست پیراهن گل قباست

دردی کش ازین سپس وندیشه مکن ز کس

خواجو می ناب خواه چون تشنه ئی آب خواه