چشمت دل پر ز تاب خواهد

کام دل من به جز لبت نیست

از من همه رنگ زرد خواهی

چشم توام اشک جوید از چشم

شد گریه و ناله مونس من

از روی تو دیده چون کند صبر

از خواب نمی شکیبدت چشم

جان وصل تو بی رقیب جوید

چون خاک درش مقام خواجوست