که مجلس با وجود او بهشت جاودانی بود

می اندر جام یاقوتی تو گوئی لعل کانی بود

تو گوئی شمع رخسارش چراغ آسمانی بود

سماع ارغنونی و شراب ارغوانی بود

که می در ظلمت شب عین آب زندگانی بود

مرا بر جویبار دیده سرو بوستانی بود

چودیدم در کنار آنرا نشان از بی نشانی بود

توانائی چشم ساحرش در ناتوانی بود

همه شب کار لعل آبدارش درفشانی بود