سنبلش غارت ایمان نکند چون نکند

گر چه دربان ندهد راه ولیکن درویش

هر که زین رهگذرش پای فرو رفت به گل

چون تو در بادیه بر دست نهی آب زلال

کافر زلف تو چون روی ز ایمان پیچد

طالب لعل توام کانکه بظلمات افتاد

باغبانرا که ز غلغل همه شب خواب نبرد

صبر ایوب کسی را که نباشد در رنج

چون درین مرحله خواجو اثر از گنج نیافت