ما برکنار و با تو کمر در میان بماند

از پیش من برفتی و خون دل از پیت

گفتم که نکته ئی ز دهانت کنم بیان

برخاک درگه تو چو دوشم مقام بود

باد صبا که شد به هوای تو سوی باغ

فرهاد اگر چه با غم عشق از جهان برفت

خواجو ز بسکه وصف میان تو شرح داد

در عشق داستان شد و چون از جهان برفت