که می رود که پیامم به شهریار رساند

درود دیدهٔ گوهر نثار لعل فشانم

دعا و خدمت میخوارگان بوقت صبوحی

ز راه لطف به جز باد نوبهار که باشد

اگر بنامه غم روزگار باز نمایم

هوا گرفتم و جانرا بدست آه سپردم

تنم ز ضعف چنان شد که بادش ار برباید

ولی بمنزل یاران نسیم باد بهاران

مگر برید صبا اشتیاق نامهٔ خواجو