سریست مرا با تو که اغیار نداند

در دایرهٔ عشق هر آنکس که نهد پای

گر بلبل دلسوخته بیرون رود از باغ

هر کس که گرفتار نگردد به کمندی

تا تلخی هجران نکشد خسرو پرویز

هر دل که نشد فتنه از آن نرگس بیمار

چون حال دل از زلف تو پوشیده توان داشت

ای باد صبا حال من ارزانک توانی

خواجو که درین واقعه بیچاره فرو ماند