اگر سرم برود در سر وفای شما

بخاک پای شما کانزمان که خاک شوم

چو مرغ جان من از آشیان هوا گیرد

در آن زمان که روند از قفای تابوتم

شوم نشانهٔ تیر قضا بدان اومید

کرا بجای شما در جهان توانم دید

ز بندگی شما صد هزارم آزادیست

گرم دعای شما ورد جان بود چه عجب

کجا سزای شما خدمتی توانم کرد

غریب نیست اگر شد ز خویش بیگانه

اگر بغیر شما می کند نظر خواجو