یار ثابت قدم اینک ز سفر باز آمد

ظاهر آنست کزین پس گهر ارزان گردد

آنکه در رستهٔ بازار وفا زر می زد

گر چه طوطی ز شکر نیک بتنگ آمده بود

بلبل مست نگر باز که چون باد بهار

شمع کومجلس اصحاب منور می داشت

خاکساری که شدآب رخش از گریه برود

مدتی گر بضرورت ز نظر غایب گشت

هر که او را قدمی بود چو خواجو را دید