تا برآید نفس از عشق دمی باید زد

چهره برخاک در سیمبری باید سود

هر دم از کعبهٔ قربت خبری باید جست

هر شب از دفتر سودا ورقی باید خواند

هر نفس ز آتش دل خاک رهی باید شد

گر نخواهد که برآشفته شود کار جهان

کام جان جز ز برای تو نمی شاید خواست

گر چه ما را نبود یک درم اما هر دم

خیز خواجو که چو افلاس شود دامن گیر