سوز غم تو آتشم از جان بر آورد

چشم پرآب ما چو ز بحرین دم زند

گردون لاجورد بدور عقیق تو

مرغ دلم زعشق گلستان عارضت

ما را بباد داد و گر آن کفر زلف تست

هر لحظه چشم ترک تو چون کافران مست

با کوه اگر صفت کنم از شوق کازرون

گر اشتیاق کعبه برینسان بود بسی

خواجو چنین که چشمهٔ خونبار چشم تست