هر کو چو شمع ز آتش دل تاج سر نکرد

برخط عشق ماه رخان چون قلم کسی

آنکس شکست قلب که بیمش ز جان نبود

سر برنکرد پیش سرافکندگان عشق

خون شد ز اشک ما دل سنگین کوهسار

گشتیم خاک پایش و آنسرو سرفراز

ملک وجود را برسلطان عشق او

شد کاروان و خون دل بیقرار ما

ننوشت ماجرای دل و دیده ام دبیر

زان ساعتم که بر ره مستی گذر فتاد

خواجو چگونه جامهٔ جان چاک زد چو صبح