هر کرا یار یار می افتد

ای بسا در که از محیط سرشک

عقرب او چو حلقه می گردد

شام زلفش چو می رود در چین

گر نه مستست جادوش ز چه روی

گل صد برگ را دگر در دام

در چمن ز آب چشمهٔ چشمم

چون خیال تو می کنم تحریر

دلم از شوق چشم سرمستت

رحم بر آن پیاده کو هر دم

هر که او خوار می فتد خواجو