بیا گرم خبری زان نگار خواهی داد

که بنده با گل رویش ز سوسنست آزاد

بساز چارهٔ کارم کنون که کار افتاد

زبان ناطقه دربست چون دهان بگشاد

چو نیل گشت ز رشک آب دجلهٔ بغداد

چودر محبت شیرین هلاک شد فرهاد

زکشتگان بیابان فرقت آرد یاد

که تا از آن بت بیدادگر بخواهم داد

بباد ده دل دیوانه هر چه بادا باد