شاخ شمشاد چو آن قامت سروآسا نیست

لیک چون نکهت انفاس تو روح افزا نیست

بی تو ما ار هوس باغ و سر صحرا نیست

سرفرازست ولی چون تو سهی بالا نیست

با تو چون فاش بگویم که مرا یارانیست

نیست موئی که درو حلقه ئی از سودانیست

که شب تیرهٔ سودازده را فردا نیست

که ترا قصهٔ درازست و مرا پروا نیست

زانکه عمریست کزو نام و نشان پیدا نیست

کانکه زیباست ازو عادت بد زیبا نیست

کیست کو لؤلؤی الفاظ ترا لالا نیست