ترا که موی میان هم وجود و هم عدمست

بتیرگی شده آشفته تر حقیقت شرع

ز دور چرخ شبی این سوال می کردم

بطیره گفت نبینی سپهر کاسه مثال

گر آبروی نه در خاک کوش می طلبند

دلم بغمزه و ابروی او بمکتب عشق

ز شام زلف سیه چون نمود طلعت صبح

مجال نطق ندارم چرا که بیش از پیش

ز لعل او شکری التماس می کردم

جواب داد که بر هیچ دل منه خواجو