بهار روی تو بازار مشتری بشکست

رخ تو پردهٔ دیبای ششتری بدرید

قد تو هوش جهانی بچابکی بربود

چو حسن روی تو آوازه در جهان افکند

چو شام زلف تو مشاطه از قمر برداشت

دلم ببتکده می رفت پیش ازین لیکن

چو برگ نسترن از شاخ ضمیران بنمود

ببرد گوی ز مه طلعتان دور قمر

بنوک ناوک آه سحرگهی خواجو

ز بسکه می کند از دیده سیم پالائی