بوستان طلعتش را نوبهاری دیگرست

از میان جان من هرگز نمی گیرد کنار

تا لب میگون او در داد جان را جام می

عاشقانرا با طریق زهد و تقوی کار نیست

ایکه در حسن و لطافت در جهانت یار نیست

زلف مشکینت چرا آشفته شد چون کار من

بارها گفتم که دل برگیرم از مهرت ولیک

گرچه چین پیوسته در ابروی مشکینت خطاست

شیرمردانرا اگر آهو شکارست این عجب

از جهان خواجو طریق عاشقی کرد اختیار