نثار گوهرم از کلک در نثار خودست

که هر که فرض کنی شاه و شهریار خودست

مرا ز تیغ زبان سخن گزار خودست

بمطمح نظر و طبع کان یسار خودست

که فخر من بکمالات بیشمار خودست

عنان عزمم از آنرو سوی دیار خودست

ز حسن مخبر و فرهنگ نامدار خودست

که هر که هست درین روزگار یار خودست

گمان مبر که جهان نیز برقرار خودست

معولم همه برلطف کردگار خودست

که نقد من بهمه حال برعیار خودست

بنفس نامی و نام بزرگوار خودست

که گرد خاطر هرکس ز رهگذار خودست

که محنت همه از دست روزگار خودست

چه بختیار کسی کو باختیار خودست