عشق تو چون درآید شور از جهان برآید

در آرزوی رویت بر آستان کویت

تا تو سر اندر آری صد راز سر برآری

خوی زمانه داری ممکن نشد که کس را

کارم بساز دانم بر تو سبک نشیند

هر آه کز تو دارم آلودهٔ شکایت

خاقانی است و جانی از غم به لب رسیده