بس لابه که بنمودم و دل دار نپذرفت

از دست غم هجر به زنهار وصالش

گه سینه ز غم سوختم و دوست نبخشود

بس شب که نوان بودم بر درگه وصلش

گفتم که به مسمار بدوزم در هجرش

بر دشمن من زر به خروار برافشاند

پذرفت مرا اول و رد کرد به آخر