دیدی که یار چون ز دل ما خبر نداشت

ما بی خبر شدیم که دیدیم حسن او

ما را به چشم کرد که تا صید او شدیم

گفتا جفا نجویم زین خود گذر نکرد

وصلش ز دست رفت که کیسه وفا نکرد

گفتند خرم است شبستان وصل او

گفتم که بر پرم سوی بام سرای او

خاقانی ارچه نرد وفا باخت با غمش