رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا

جائی که هست فزون از کل کون و مکان

صحن سراچهٔ او صحرای عشق شده

از اشک دلشدگان گوهر نثار زمین

دارندگان جمال از حسن او به حسد

رفتم که حلقه زنم پنهان ز چشم رقیب

گفتا به حضرت ما گر حاجت است بگو

هم خود ز روی کرم برداشت پرده و گفت