یارب آخر یارب فریاد خوان چون نشنوی

گیر داد عاشقان ندهی فغان چون نشنوی

سوی دل باز آرم از ره دهان چون نشنوی

من چه دانم داد عشقت را نشان چون نشنوی

گاه تیر افشاندن آواز کمان چون نشنوی

چون در آن دریا تو راندی جوش آن چون نشنوی

حال دل چون پرسی از من هر زمان چون نشنوی

نشنوی پیدا ز من باری نهان چون نشنوی

چون توئی جان داور ای جان حال جان چون نشنوی

نام خاقانی به گوش دوستان چون نشنوی

آخر این آوازهٔ گنج روان چون نشنوی