عتاب رنگ به من نامه ای فرستادی

صحیفه های معانی نوشتی و سر آن

چو نقش عارض و زلف تو نوک خامهٔ تو

مرا نمودی کای پای بست محنت ما

مترس اگرچه به صد درد و بند بسته شدی

از آن زمان که بدیدم نگار خامهٔ تو

ز لطف ها که نمودی گمان برم که همی

ز فصل ها که نوشتی یقین شدم که همی

دلیل که از غم غربت چو دیر بود خراب

ز رغم آنکه مرا در غم تو طعنه زنند