از بوالعجبی هردم رنگ دگر آمیزی

ده رنگ دلی داری با هر که فراز آئی

هردم جگرم سوزی گر زلف به کار آری

صد زهر بیامیزی و در کام دلم ریزی

خود کژدم زلفت را زهری است که جان کاهد

از یک نظر تنها، دل باخته ام با تو

گر هیچ شبی ز آن لب تسکین دلم سازی

شعر تر خاقانی چون در لبت آویزد

قصد در خسرو کن تا چشم سعادت را