از آن نعرهٔ من چنین خوش فتاده است

ز دود دلی کاسمان وش فتاده است

که از جان من در من آتش فتاده است

چو نیلوفرم آب مفرش فتاده است

بنام ایزد این دل بلاکش فتاده است

خدنگم به بالای ترکش فتاده است

شما غمگن و نقشتان شش فتاده است

کجائی تو کز بادت ابرش فتاده است

که گیتی چو دریا مشوش فتاده است

ولی تخت نردش منقش فتاده است

که عاشق کش است ارچه دلکش فتاده است