بر سر بازار عشق آزاد نتوان آمدن

از عتاب دوستان چون سایه نتوان در رمید

عشقبازان را برای سر بریدن سنت است

نیم شب پنهان به کوی دوست گم نامان شوند

بر سر گنج آن شود کو پی به تاریکی برد

جان در این ره نعل کفش آمد بیندازش ز پای

گرچه تنگ است ای پسر با پر نگنجد هیچ مرغ

شرط خاقانی است از کفر آشکارا دم زدن