از هستی خود که یاد دارم

ور سایه ز من بریده گردد

چون یار ز من برید سایه

از هم نفسان مرا چراغی است

زان بیم که از نفس بمیرد

چون هم نفسی کنم تمنا

ترسم ز نفاق آینه هم

خاقانی وار وام ایام