پای گریز نیست که گردون کمان کش است

ماویز در فلک که نه بس چرب مشرب است

چون مار ارقم است جهان گاه آزمون

با خویشتن بساز و ز کس مردمی مجوی

با هر که انس گیری از او سوخته شوی

عالم نگشت و ما و تو گردنده ایک از آنک

در بند دور چرخ هم ارکان، هم انجم است

خاقانیا منال که این ناله های تو