وز شبم روز عنا زاده است باز

کز پی آن در سر افتاده است باز

راست بالای سر استاده است باز

قسم من تا خط بغداد است باز

دل به جوش و تن به فریاد است باز

بند بر من کوه پولاد است باز

از تظلم کاین چه بیداد است باز

از خرابی محنت آباد است باز

تف این غمها برون داده است باز

دل در غم خانه بگشاده است باز