با درد تو کس منت مرهم نپذیرد

تنگ است در وصل تو زان هیچ قدی نیست

آن کس که نگین لب تو یافت به صد جان

پیش لب تو تحفه فرستم دل و دین را

بار غم من صبر نپذرفت و عجب نیست

در معرکهٔ عشق تو عقلم سپر افکند

گفتی سر خاقانی دارم به سر و چشم