89
غزل شمارهٔ ۱۷۳
دلم ز هوای تو بر نمی گردد
هوای تو ز دلم زاستر نمی گردد
بدل مجوی که بر تو بدل نمی جویم
دگر مشو که غم تو دگر نمی گردد
اثر نماند ز من در غم تو این عجب است
که در دل تو ازین غم اثر نمی گردد
بد است کار من از فرقت تو وین بد را
هزار شکر کنم چون بتر نمی گردد
به زر شدی همه کارم ز وصل تو چون زر
ز بی زری است که کارم چو زر نمی گردد
مرا ز بخت خود است این و خود عجب دارم
اگر جهان به چنین بخت برنمی گردد
اگرچه آب فراقت ز فرق من بگذشت
دلم خوش است که کعب تو تر نمی گردد
کدام روز که پیش در تو خاقانی
شهیدوار به خونابه در نمی گردد