104
غزل شمارهٔ ۱۶۶
رخ به زلف سیاه می پوشد
طره زیر کلاه می پوشد
عارض او خلیفهٔ حسن است
از پی آن سیاه می پوشد
یوسفان را به چاه می فکند
وز جفا روی چاه می پوشد
بر در او ز های و هوی بتان
نالهٔ داد خواه می پوشد
آهوان را به سبزه می خواند
دام زیر گیاه می پوشد
حال خاقانی ارچه می داند
آب خود زیر کاه می پوشد